Oczywiście każdy kierowca ma prawo do tego, by nie przyjąć mandatu i powinien zostać o tym poinformowany przez funkcjonariusza. Jeżeli uważamy, że jesteśmy niewinni, a funkcjonariusz chce niesłusznie wystawić nam mandat, to możemy odmówić jego przyjęcia. Można również odmówić podpisania go, w sytuacji, kiedy przyznajemy się do naruszenia przepisów ruchu drogowego, a nie zgadzamy się z wysokością kary.
Jeżeli kierowca odmówi przyjęcia mandatu funkcjonariusz skieruje wniosek o ukaranie go do sądu. Proces może trochę potrwać, a zasądzona kara może znacznie przewyższać tę wymierzoną przez funkcjonariusza. Teoretycznie grzywna może wynieść nawet 5 tysięcy złotych. W przypadku przegranego procesu kierowca będzie musiał także pokryć koszty postępowania sądowego. Warto więc odmówić przyjęcia mandatu tylko wtedy, gdy kierowca będzie się w stanie udowodnić przed sądem swoją rację.
Mandat wystawiony przez funkcjonariusza powinien zostać zapłacony w ciągu 7 dni. Jeżeli jednak z jakiegoś powodu tak się nie stanie, ściagnięcie należności nastąpi w oparciu o przepisy ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Oznacza to, że po wystawieniu tytułu wykonawczego przez np. Urząd Wojewódzki, sprawę przejmuje Urząd Skarbowy i to on staje się odpowiedzialny za wyegzekwowanie zapłaty. Urząd może w tym celu skorzystać z różnych narzędzi. Zazwyczaj w pierwszej kolejności, jako sposób najmniej dotkliwy, ściąga grzywnę z nadpłaty podatku dochodowego osoby, która popełniła wykroczenie.
Urząd może także zająć inne źródła dochodu kierowcy jak zasiłek, renta czy emerytura. Może również wydać decyzję o zajęciu części pensji. Nie może jednak być to kwota wyższa niż 60% płacy minimalnej. Istnieje też możliwość zajęcia środków znajdujących się na koncie. Co istotne, Urząd wcale nie ma obowiązku poinformowania kierowcy o zajęciu środków, może więc okazać się to niemiłą niespodzianką. Środkiem używanym w ostateczności jest wysłanie do ukaranego kierowcy Poborcy Podatkowego, uprawnionego do zajęcia mienia. Mogą to być m. in. dzieła sztuki czy różnego rodzaju sprzęt, jak telewizor i komputer. Wyjątkiem są te sprzęty, które są niezbędne do wykonywania pracy zarobkowej. Poborca jednak wcześniej proponuje polubowne załatwienie sprawy, a więc po prostu zapłacenie mandatu powiększonego o niewielki koszty egzekucyjne.
Pamiętajmy, że istnieje przewidziany przepisami prawa sposób na rozłożenie lub umorzenie prawomocnego mandatu. Jak rozłożyć mandat na raty?
Przygotuj:
- Jeżeli jesteś osobą ucząca się - dokument potwierdzający naukę.
- Jeżeli jesteś osobą bezrobotna zarejestrowana - aktualny dokument z Urzędu Pracy potwierdzający taki status.
- Jeżeli jesteś osobą bezrobotną niezarejestrowaną - zaświadczenie o dochodach z Urzędu Skarbowego za ostatni rok rozliczeniowy.
- Oświadczenie osoby ukaranej mandatem karnym o w/w statusie.
- Jeżeli jesteś osobą pracującą oraz pobierającą świadczenia rentowe lub emerytalne - wypełnioną ankietę o sytuacji materialnej w gospodarstwie domowym wraz z dokumentami potwierdzającymi umieszczone w niej informacje (kserokopie dowodów osobistych, legitymacji, lub aktów urodzenia osób zamieszkujących we wspólnym gospodarstwie domowym, dokumenty potwierdzające uzyskiwane dochody, wydatki). Natomiast jeżeli jesteś osobą pracującą oraz pobierającą świadczenie rentowe lub emerytalne, której dochód brutto jest równy lub niższy od minimalnego wynagrodzenia miesięcznego brutto - dokument potwierdzający wysokość pobieranych dochodów.
Często zdarza się, że w trakcie prowadzenia sprawy kierowca może zostać poproszony o uzupełnienie przekazanych dokumentów. Osoba ubiegająca się o raty musi złożyć do właściwego urzędu wojewódzkiego wniosek o rozłożenie na raty mandatu. Taki wniosek znajdziemy na strona poszczególnych urzędów wojewódzkich. Nie ponosisz kosztów związanych z procedurą udzielenia ulgi w spłacie. Kiedy złożyć dokumenty?
Podstawa prawna:
art.55 i art.64 ust.1 w związku z art.61 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz.1240 z późn. zm.)
Prawomocny mandat karny podlega uchyleniu, jeżeli grzywnę nałożono za czyn niebędący czynem zabronionym jako wykroczenie. Uchylenie następuje na wniosek ukaranego złożony do sądu w zawitym terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się mandatu lub z urzędu.
Uprawnionym do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, na którego obszarze działania grzywna została nałożona. W przedmiocie uchylenia mandatu karnego sąd orzeka na posiedzeniu. Przed wydaniem postanowienia sąd może zarządzić stosowne czynności w celu sprawdzenia podstaw do uchylenia mandatu karnego.
Wniesienie przez ukaranego wniosku do sądu o uchylenie prawomocnego mandatu karnego kredytowanego nie wstrzymuje wszczęcia przez wierzyciela egzekucji administracyjnej i skierowania tytułu wykonawczego do właściwego urzędu skarbowego. Do czasu wydania przez sąd prawomocnego postanowienia korzystnego dla ukaranego–mandat karny pozostaje prawomocny, a w przypadku nieuregulowania–podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Uchylając mandat karny sąd nakazuje podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywnę, zwrot uiszczonej kwoty.
