Objawy cukrzycy typu 1: niewyjaśnione chudnięcie pomimo zwiększenia apetytu; wzmożone pragnienie zmuszające do wypijania ponad 3 litrów płynów dziennie; częste oddawanie dużych ilości moczu; stałe zmęczenie fizyczne; pojawienie się grzybicy, swędzenie w okolicach intymnych; zaburzenia widzenia, brak ostrości obrazu i trudności w czytaniu; senność w ciągu dnia trudna do opanowania. Na cukrzycę typu 1 zapadają ludzie młodzi, a nawet małe dzieci. U 10 proc. pacjentów wykrywa się ją przed 14. rokiem życia, u 10 proc. - między 14. a 18. rokiem życia, a u pozostałych 80 proc. - przed 30. rokiem życia. Dlatego też ten rodzaj cukrzycy nazywa się młodzieńczą.
Objawy cukrzycy typu 2: niewyjaśniona utrata wagi pomimo normalnego odżywiania; wzmożone pragnienie zmuszające do wypijania ponad 3 l płynów dziennie; częste oddawanie dużych ilości moczu; osłabienie; częste zakażenia i trudne gojenie się ran; senność w ciągu dnia nie do opanowania
Ryzyko zachorowania na cukrzyce typu 2: zwiększa się wraz z wiekiem i dlatego nazywa się ją cukrzycą dorosłych. Jednak coraz częściej zapadają na nią także dzieci i osoby przed 30. rokiem życia.
Przyczyny: Za rozwój cukrzycy typu 2 (insulinoniezależnej) najprawdopodobniej odpowiada starzenie się organizmu i - przede wszystkim - niezdrowy tryb życia: dieta z dużą ilością tłuszczu i słodyczy, mała aktywność fizyczna, nadmierna tusza, starzenie się organizmu. Otyłość zwiększa niebezpieczeństwo zachorowania na cukrzycę aż o 80 proc. Nadwaga i tłuszcz osłabiają wrażliwość komórek na insulinę i zmniejszają jej skuteczność. Istotnym wyzwaniem współczesnej medycyny jest aktywne poszukiwanie cukrzycy typu 2 u osób z grup ryzyka. Pacjenci z cukrzycą żyją przeciętnie ok. 10 lat krócej. Tak więc aktywność fizyczna i odpowiednia dieta to są dwa czynniki zapobiegajace tej groźnej chorobie! Warto pomyśleć o sobie i wykonać podstawowe badania lekarskie.
