Wyprzedzanie to jeden z najtrudniejszych manewrów. Aby zminimalizować związane z nim ryzyko, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad wprowadziła rozwiązanie nazwane „2 + 1”.
Jak wygląda wyprzedzanie na wielu drogach dwukierunkowych, wiemy wszyscy. Rozpoczynanie wyprzedzania bez upewnienia się, że kierujący jadący z tyłu już wcześniej nie rozpoczął wyprzedzania, jazda „na trzeciego”, samochody uciekające na pobocze by uniknąć zderzenia czołowego… Tymczasem istnieje rozwiązanie, które może ograniczyć takie sytuacje. I to rozwiązanie sprawdzone, bowiem w Szwecji wykorzystuje się je od 1990 roku, a drogi z układem pasów „2 + 1” liczą tam już 2200 km.
DWA PASY W JEDNYM KIERUNKU
Kluczem rozwiązania „2 + 1” jest przebudowa drogi dwukierunkowej w taki sposób, że co 500-1800 m pojawiają się dwa pasy ruchu w jednym lub drugim kierunku. To oznacza, że pewien odcinek drogi umożliwia wyprzedzanie tak bezpieczne, jak na drodze dwujezdniowej dwupasowej – manewr ten nie wiąże się już z koniecznością gwałtownego przyspieszania i wjeżdżania na pas o przeciwnym kierunku ruchu! Kierowca wyprzedzający nie musi się więc obawiać błędnej oceny odległości i czołowego zderzenia. To ogromna poprawa bezpieczeństwa jazdy poprzez minimalizację ryzyka.
CIERPLIWOŚĆ SIĘ OPŁACA
Droga w układzie 2 + 1 wymaga od kierowców pewnej dyscypliny. Ci, którzy przyzwyczajeni do rywalizowania na drodze ciągle wyprzedzają, będą musieli uzbroić się w cierpliwość i posłusznie jechać w peletonie samochodów na odcinkach, kiedy to przeciwny kierunek ruchu ma do dyspozycji dwa pasy. Ale cierpliwość zostanie wynagrodzona i to nie tylko zmniejszonym ryzykiem. Wyprzedzanie na drodze dwupasowej wiąże się bowiem ze znacznie mniejszym wzrostem zużycia paliwa: wystarczy raz przyspieszyć, aby – jadąc już ze stałą prędkością – wyprzedzać auta jadące prawym pasem. W ten sposób można wyprzedzić znacznie więcej wolniej jadących pojazdów, niż wyprzedzając „na trzeciego”, ostro przyspieszając i hamując, na drodze dwukierunkowej o jednym pasie ruchu w każdym kierunku.
Aby w pełni wykorzystać możliwości układu 2 + 1, niezbędna jest separacja kierunków ruchu. Dlatego pasy o przeciwnych kierunkach jazdy oddziela się barierą lub słupkami. Nie mniej istotne jest oddzielenie ruchu pieszych i rowerzystów od innych pojazdów. To rozwiązanie bardzo poprawia bezpieczeństwo poruszania się po drodze po zmroku, kiedy na wielu drogach piesi i rowerzyści korzystają z pobocza, a dostrzeżenie ich jest utrudnione.
